Binek hayvanlara zam geldi diyorlar. Semeri sırtımıza vurdular. Gelir yok gider çok. İşsizlik ve açlık, birileri sağlam semirdiğinden. Öyle ya, bu aklımla bile ben tek çözümün fabrika açmak olduğunu kavrayabiliyorum.

Bal kovanı olduğumuzu düşünün. Arı gibi çalıştığımız halde istifledigimiz petek başka kovanlara gidiyor. Bizim kovan tamtakır. Neden oluyor bunlar? Çünkü ülkede namuslu işler yapılmıyor. Namuslu işlerde para yok çünkü.

Bari birkaç maske uzat da ağzımızı kapatalım. Yo, susmak için değil, nalları dikmemek için. Nal vergisini bir kez alırsın ama eskimiş toynaklar daha çok mal getirir bu dükkana.

Dünyanın efendisi bile olabilirdin. Pek seversin böyle şeyleri. Bölgesel konumun itibarıyla oldum olası sahiptin o randımana. Ama sen uşak olmak niyetindesin. Görmemiş! Gözü doymaz! Evveli bitli herifler! Kimden bahsediyorum? Yani sülalesini beslemek için ülkeyi parselleyenler. Dini para, vicdanı “çıkar” olanlar. Tek başına pek bir beceriksizdir onlar. Ya ona el uzatanlar? Omuz verenler? Destek olanlar?

Ölüyü mezarından çıkarıp yakacak kadar cani azmanlar var bu ülkede. Baş bozulunca gövde sağlam kalır mı hiç? Kimliksiz ve kişiliksiz bu insanlar. Tam olarak kimler? Nereden beslendiği belli olmayanlar…

Günay Aktürk