İNSAN BİR NEVİ KAÇAK YAPILANMADIR!
“Bak şu insan yığınlarına, çarpık kentleşme gibi nasıl da eciş bücüş olmuşlar…”
Günay Aktürk
Trevanian, Şibumi kitabında diyor ki: “Hayatım alelade çizilmiş ama vakit yetmediği için ayrıntıları doldurulamamış bir resme benziyor.” İçi oyulmuş tatsız bir kabak tadı veriyor olmalı. Bir tanım da biz yapalım mı? Bence yanlışlıkla helâya düşmüş bir baraka çizimidir insan! Çizen kim? Doğa yasaları gibi görünüyor.
Evrenin bizim için planları yok. Sadece üretip salıveriyor doğaya. Ne bir garanti ne de yol yardımı, tek başınasın. Kutsal ya da saçma sapan görevler verse anlardım ama acı çekmen ya da yıkıma uğraman bile umurunda değil onun. Manyak mı bu? Akıl mı arıyoruz evrende? Aradığımız şey bilinç mi? Geçer geçer! Bari yağmur dinene kadar şu saçağın altına tüneyiver! Ama ruh sağlığına dikkat etmelisin. Üşütük derler sonra. Bir kez yapılıp atıldın ya bu yerküreye, dua et de besin zincirinde aşağılarda kalmayasın.
Evet, sadede gelelim… Diyordum ki insan bir zevk tohumu mudur? Bu makalenin yazımından yaklaşık 2439 yıl önce şöyle haykırmış Sokrates: “Çocuklar zevk tohumu değildir. İlgilenemeyeceğiniz çocukları dünyaya getirmeyin.” Yani o günlerde bile aslında çocuklara zevk tohumu gözüyle bakılıyormuş. Yavrula yavrula at. Ne bir meslek edindir, ne eğit ne rotasını belirlemesine yardımcı ol. Ne sanatla doldur içini, ne bilimsel bir bakış açısı ver ne de ruh sağlığını yokla. Benim gözüm kesmiyor da o yüzden yapmıyorum.
Önceden tasarlanmadın madem, öyleyse yolunu bulmalısın. Ama bil ki rotası çizilmemiş bir seyahat bu insan yaşamı. Herkes aynı zamanda hem sürücü hem otostopçu. Küçücük bir deneyim bütün bir süreci etkiliyor. Genelde yanlış zamanda yanlış yerlerde oluyoruz. Rotamız yağ gibi akıp giden bir otobanda bir başkasıyla birleşebilir. Ama bir süre sonra bir taraf rotadan ayrılır. Kendince nedenleri vardır. Her zaman böyle olur demiyorum. Ama enderdir yol arkadaşlıkları.
Memnun musun hayatına dair ayrıntılardan? Bir şansın daha olsa yine böyle mi doldururdun içini? Çoğu insan buna cevap veremez çünkü nasıl yaşamak istediğini bile bilmiyor. Sen biliyor musun? Sana sorduğum şey yarın ne yapacağın değil, şu anda ne yapıyorsun? Çünkü şu andaki meşguliyetin bütün bir ömür ne yapacağına az biraz ışık tutuyor gibi. Yalnız kaldığında hissettiğin şeyler mesela? Ruh sağlığın ne alemde? Seni her yıl yeniden inşa edecek olan bir imar planıdır ruh sağlığın! Her zaman kaliteli olmak zorunda demiyorum. Denizler bile bir köpürür bir durlur? Sendeki ne sıklıkla oluyor? Kendinle geçinebiliyor musun, bana ondan haber ver.
Günay Aktürk