I

Sen yoktun henüz o çağda.
Çağ yoktu.
Doğmamıştı henüz yezit’in kahpe hainliği.
Ve sen ata bellemezden evvel soysuz kabil’i,
kardeşkanı dökülmemişti daha.
Kanı dökülecek kardeş de yoktu.

Rahmine can düştü bir gün denizananın.
Yaşamla döllendi ölü varlığı.
Bilir misin ki şimdi sen,
oğul aldı toprak ana bu candan.
Aşk ile sevişti yer anayla gök baba.
Yeni suretlerde can peydahladılar.
Onlar sevişmese sen olmayacaktın.
Keşke hiç sevişmeselerdi.

Sen ki en çok bir asırlık hayalet:
Görmez misin milyon yıllık gerçeği?
Sen bile asilken bozuk mayanla,
adı inanç oldu aslı bozulmuşluğun.
Aslı bozulmasa sen olmayacaktın.
Keşke hiç bozulmasaydı.

II

Sonra bir maymun türedi bir gün.
Kurak bir yaz sıcağında her şey,
ağaçtan inmesiyle başladı onun.
O inmese sen olmayacaktın.
Keşke hiç inmeseydi.

Korkuyordu maymun.
Havada yırtıcı kokusu vardı.
Ama gitmek hiç bu kadar
güçlü hissedilmemişti.
Açtı. Gördü yaklaşan kıtlığı
Gördü azgın kuraklığı.
Ya göç edecek
Ya geberip gidecekti açlıktan.
O geberse sen olmayacaktın.
Keşke geberseydi.

Lakin tutmadı keşkelerin hiç biri.
Dünyayı dolaştı maymun.
Taşı yonttu, ateşi buldu
ve işledi madeni.
Derken ikiye bölündü mendebur.
Dün kardeşiyle yabana direnen
Bugün Köleleştirdi kendi ırkını.

III

Sen şimdi başımızda bela,
ensemizde pis kokulu kemirgen…
Sen ki ülkemde Kapitalist
dünyada Emperyalist!
Be hey maymundan bozma canavar,
beyefendi diyorlar sana şimdi değil mi?
Yılda bilmem kaç trilyon ciroluk adam:
Evcilleşmiş koyun yiyen bir vahşi!
O evcilleşmese sen olmayacaktın.
Keşke hiç evcilleşmeseydi.

Ağaçtan inen maymun
gün geldi unuttu neden indiğini.
O artık, o eski maymun değildi.
Hep maymun kalsa sen olmayacaktın.
Keşke bu akla hiç sahip olmasaydın.

Günay Aktürk
13.08.2015