Sanki aynı havayı soluyoruz, neredesin ki?
Hiç duymadığım sesini işitir gibiyim.
Her an yanı başımdaydın değil mi?
Her an yakınımda bir yerlerde!
Ve hayalindi değil mi o gördüğüm gözler?

Meğer günlerdir sayıklayarak
yalnızlığa uyanırmışım kan ter içinde.
Yokluğunun acısından kaçıp
sana sığınmakmış tek amaç!
Ama nereden bilebilirdim ki
bülbül gülü hiç göremezmiş gün doğumunda…

Nasıl bir sancıydın beynimin içinde anlayamadım.
Bir hastalık olsan biterdin elbet
elbette bitecektin.
Ama tesiri büyük olurmuş ilk sancıların.
Seni mutlu görmeyi umuyorum yarınlarda.
Ama tekrar karşılaşmayı değil.
Eğer tekrar karşılaşmalar umulsaydı hayattan,
ne gereği vardı böyle vaktinden önce gitmelerin…

Günay Aktürk