Özgürlüğü acıyla karıp, hadi git, demişler insanoğluna.
Ama tel örgülerle çizmişler özgür adamın sınırlarını!
Bir devlet yetmez gibi ırkımı korumaya,
Yüzlerce devlet kurmuşlar kan göletlerinde.

Haritası kan ile çizilmişken yurtların,
Bunca tel örgü, bunca kan ile boyanabilirdi ancak.

Çünkü kardeş kanı dökmüşüz
kardeşçe yaşayamayız diye.
Yetmiş iki renkten yetmiş iki millet yaratmışız.
“insan ırkı” yetmemiş sanımızı tarif etmeye…

Geçmişin baharı ne gülistan ne güllük,
Bu kadar halk, bunca zulümden doğabilirdi ancak.

Günay Aktürk