Sen yaşlardaydım o yıllar.
huyum sana akran
boyum sen kadar.
Sekiz on yıllık bir çocuk canım.
sokakta oyun cıvıltısı,
sokakta körebe…
Beni çağırmaktaydı köpek sesleri.

Meraklı bakışlarıyla Ahmet
diri diri öperken hatçe’yi
hem de sokak ortasında,
ne gelsin aklına haylazın,
ne anlasındı kötülükten?
düşse düş,
mertlikse mertlik…
On yıl vardı yirmisine basmaya
yirmisinde hatçe’siyle kaçmaya.

Ünlü bir gazeteci yaşar bizim sokakta
ve ünlü bir kabadayı.
Ama ünsüzdür yoksullar,
sahipsizdir halk.
Her kavgada bizden yanadır yalnız
bizim gibi olanlar.
Oysa anlamazdık devlet ne,
yoksulluk ne o yaşta.
Çocuk aklıyla o yıllar.

Gördük büyüdükçe yasakları.
Gördük öteki yüzünü sokağın.
sokakta çeteler,
sokakta uyuşturucu.
Tecavüze maruz niye Hatice’ler…
Yanı başında yeni çocuklar,
yeni neslin
eski sokaktaki
görkemli oyun dünyaları.
Alabildiğine kirliyken sokaklar
sokağa tükürmek yasak.

Vurdular bir sabah kabadayıyı sokakta!
Aldı vurdu dört yandan
dört yöne bir mafya terörü.
Karıştı ortalık.
Saklandı çocuklar.
Sokakta panzer,
sokakta siren sesleri.
Sokağa çıkmak yasak!
ve ben o yıllar
sırf çocukları korumak için
sokakta gördüm halkın direnişini.

Ünlü bir gazeteci yaşar bizim sokakta.
Örtülüdür üstü soluk bir gazeteyle.
İsmi sokak tabelasında yazılı!
Yanı başında yeni nesil çocuklar,
yeni gazeteciler büyümekte
ve yarının direnişçileri yetişmektedir.

Günay Aktürk