Acemi Yaşantılar
“Yaşamak, pek eğreti duruyor bazılarında.
Bazıları da öyle bir takıp takıştırıyor ki onu,
şaşıp kalıyorsun bu işe!
Yine de şairin dediği gibi:
“İnsan her yaşın acemisidir.”
I
Elime ayağıma bulaştırmalıyım her işi.
Her gün kovulacak bir işim olmalı.
Her işte bir hayır, “evet” olmalı ara sıra.
Parasız kalmam mühim değil,
öyle aç karnına homurdanmamalı midem.
Bazen yalnız yürümeliyim kalabalıkta.
Ama ille de ille geride bırakmalıyım
adımlarımı arada bir.
Sokakta çarpışacak kadar
dalgın dolaşmalıyım kimi zaman.
Kimi zamansa karşıdan karşıya geçirmeli beni
yaşlı bir adam…
Yaşamaya alışmalıyım alelacele!
II
Kalbim küt küt atmalı arada bir.
Hayvanları seyretmeliyim çiftleşirlerken.
Aklıma gelmeli ara sıra da olsa,
yaşamayı bekleyen hücrelerim var sapasağlam.
Köpekler hırlamalı geceleyin.
Ama hiçbiri de bulaştıramamalı
kuduz salgınını damarlarıma!
Titrerken dahi yetim bir ayazın kucağında,
sırtını örtmeli insanlığım öksüz bir çocuğun.
Her an kaçıp gidebileceğim bir yer olmalı hayalimde.
Ama “hoş geldin” diyebilecek kadar da sıcak bir el
karşılamalı beni,
alıp başımı gittiğim yerlerden.
Günay Aktürk
(Umudun Çocuğu Kitabından)