Bir Alıntı Bir Yorum
“Bir günlüğüne de olsa başka birinin bedenine girebileceğin söylenseydi bu kimin bedeni olurdu?”
Yasak Meyve
Jojo Moyes
Ne mutlu bana ki bedenine girip rutin işleri dikizleyecegim ilgi çekici kimse yok. Eğer öyle olsaydı evimde bir fotoğrafı olurdu. Gerçi iki mağara adamıyla beraber gül bahçesinde poz vermiş gül memeli bir kadın tablosu var ama onlar dekor. Ama bazen o dekorlar ruh yatağının şelalesi olabiliyorlar 🙂
Virüs tabiatlı olsam beden ayırımı yapmazdım. Ya da liste kabarık olurdu. Veyahut: “Girecek beden olsun da!” zihniyeti hasıl olurdu. Gelgit akıllı. Ayran gönüllü. Hoş, kimi bedenler de pek yadırgamazdı bedenine girecek ruhları. Ruh olsun da canım… Biri öylesine seçmiş, ötekine hafif bir yel dokunmuş da kabul etmiş.
Başarısını mı gözlemleyeceğim? Planlarını mı ele geçireceğim? Ya da şu bilindik mesele mi? Hani o görünmez olsaydınız ne yapardınız sorusu var ya? Dizelerimde yeterince yüceldi. Bu saatten sonra kimseyi tanrı katına çıkartamam.
Aslında evrimciyim ve ruhumun yenilikle yellenen bir yelkenli olduğu doğru. En çok da bu yüzden zoru başarmak isterdim doğrusu. Zor olursa lokması da ballı olur hani. Bedenine girip bir günü onunla geçirmek yerine (benden haberi olmazsa yine platonik olur) omuz başlarından uzanıp tenini koklamak daha cazip gelir. Çayırlıktaki yeni biçilmiş taze ot kokusu gibi. Genelde eşekliğim yanıma kâr kalır da…
Ama belki yine de seçim hakkımı kullanırdım. Bir arkadaşımın altı yedi yaşlarında oğlu var. Onun ruhunu ve kalbinin saflığını hissetmek isterdim. Çocukluktan o kadar uzaklaştım ki çocuk aklıyla yazılmış bir şiirim bile yok…
Günay Aktürk