Tamirci Çırağına Yakın Bir İşçi!
İşçisin Sen İşçi Kal giy dedi tulumları…
Yürüyüp gitti önümüzden. Nazım’ın dediği gibi ‘dikine müstakil‘ bir kadın. Yarı direk boyu kadar uzun, başı kapalı, gözünde gözlük ve iri bir kulaklıkla bayağı kalabalık bir kafile halinde… Suratı kireç gibiydi ama hastalıktan değil, pudrasız bir doğallıktı onunki. Ne zaman görsem: “Yine gidiyor mezar ürpertisi!” derdim.
İran’ın zengin ailelerinden. Doktor çıkacak birkaç yıla. Bizimki abayı yaktı yakacak buna. Kadından beş altı santim kısa üstelik. Ulan neyine güveniyorsun! Atadan dededen işçi çocuğu. Yıllar önce bana dediydi amcamın evladı: “Sen bir garip çingene, nene gerek gümüş zurna!”
Çirkin bulurum o sözü. O gümüş zurna da sen bakır leğen misin! Dünyanın tartısı çok boktan. Ağırlığınca altın, tüccar zekasından…
Sınıfsal takılıp: “İşçisin sen işçi kal!” dedim. Daha, iki gönül bir olunca, boku yiyor. O iş öyle olmuyor yiğidim, dedim. Önce rutinlerini değiştirecek, sonra dost meclisini. Otobüse binmemiş hayatında. Kafası attığında çıkmış dünya turuna. Elinden tutar belki. Yaşam kaliteni artırır. Olmaz olur mu, olur. İnsan insanı pekala yükseltebilir. Peki, sen ne koyacaksın eksilen yere?
Bilek gücünü şu ya da bu patrona kiralamak dışında başkaca özgürlüğü olmayan bir işçinin masaya koyabileceği bir şeyleri olabilmeli! Semboller sermayeye kafa tutabilir. Birileri tarafından bir şekilde alkışlamayan insanın gölgesi pek cılız olur.
Aslında bu yazının özü anlattığım olay örgüsünde değil. Başat sorunumuz, zengin kadın, fakir erkek modelinden çok öte ve oldukça vahim bir durum. Çoğunluk, hangi sınıfa ait olduğundan bihaber. Tuzlu su ile tatlı su birbirine karışır mı hiç? İki tür insan tipi olduğunu biliyoruz: ezen ve ezilen. Bir iş yerinde İspiyonculuk neden çıkar? İşçi ait olduğu sınıfı bilmediği zaman. Patrona yalakalık edeceğim derken kendi sınıfına ihanet etmeye başlayınca yavaş yavaş ülke de bozulmaya başlıyor. Yine ait olduğu sınıfı bilmeyen alt tabaka yüzünden soyguncular ve katiller tarafından yönetilirsin. Çünkü bahçede bağlı olan ve karakterini satmış o kadar çok sınıfsız ‘it’ vardır ki bahçeyi geçerek sırça köşke ulaşamazsın!
1 Mayıs ın benim için yegane anlamı budur. İşçi misin, burjuva mısın, yoksa kapitalist mi? Nesin sen?
Gitmeden Bunlara da Bakabilirsiniz
Kısa Makaleler (Kısa Ama İşlevsel)
Uzun Makaleler (Uzun Ama Keyifli)