Bensiz Yaşlanırken...
Umarım benden sonra, benim olmadığım bir dünyada yaşlanmayı beklersin. Ah hayır! Sevgililerin her zaman bir alternatifi vardır. Beyaz atlı prenslerin, deniz kızlarının alternatifi vardır. Çünkü ölen nikah memuru değildir de ondan. Kimse kimseyi mezara kalbiyle beraber gömmez. Ölen, ihtiras değildir çünkü. Saygı da altından sandıklara kilitlenir en fazla. Tutkunun kendini kapatacak yeni bir kafes bulacak olmasına şüphe yok.
Benim olmadığım bir dünyada yaşlanmak canını acıtacak. Çünkü bir gece yarısı saldırıya uğramış çırılçıplak bir kadını kucaklayıp evine götürebilen bir adam bu karşındaki! Sana bağımlı bir adam: Seni kendine şırınga etmeden de asırlarca yaşayabilecek olan…
Güven ve dostluk, tutku tabutlarına çakılmış güçlü çivilerdir. Dünya dediğin, ihtiras tabutlarının kapakları açıldığı için bu kadar tehlikeli. Belki yüzümü bile hatırlamayacaksın. Benden sonra, bensiz bir dünyada yaşlanırken aklında kalacak tek şey o çiviler olacak çünkü. Bu yüzden umarım senden uzun yaşarım!
Beni bir tek sen affettin. Kaptan yolcusunu umursamamıştı çünkü ufuktaki sayısız limanı görmüştü. Bu da senden aldığım en büyük ders olarak kaldı.
Yolculuk ettiğim bütün otobüslerin çeşitli kusurları vardı. Ben de epey kusurlu bir yolcuydum. Valizimi çaldılar yarı yolda. Kirli çamaşırlarım saçıldı ortalık yere. Onlarca kez denize atılmışlığım vardır. Son sözleri ise, biletimin daha iyi gemilere layık olduğu türünden saçma sapan sözlerdi. Herkes mutluydu benden sonra…
Pek çok fikir tutkulu bir yanılgı üzerine inşa edilir. “Belki bir gün…” denir ve beklenir. Can çıkar ama umut çıkmaz. Yıllar geçer ve umudun koyu gölgesi kalır geriye. Her aşık muhtemelen o avanak tebessümüyle gömülür toprağa. Ve pek çoğu da kırkı çıkmadan unutulur. Ama bazen birilerinin üşümesi sanılandan uzun sürer.
Çivilerimi çok derinlerine çaktım. Yine de gerçekçi olalım. Benden sonra bile su akmaya devam edecek. Yavaş yavaş böyle bir insanın yaşadığını dahi hatırlamaz olacaksın. Ama bir akşam pencerene vuran yağmur damlaları ya da yaprakları hışırdatan rüzgar beni sana yeniden hatırlatacak.
Günay Aktürk