Dünya hali bir bozulmuş talanken
On sekiz bin âleminde hayalken
Düne kadar varlığım bir yalanken
Gör ki bu gün bir bedende can oldum

Açıp görünmeyen gönül gözünü
Amaç edip mürşidimin sözünü
Dara çekip şu nefsimin hazzını
Döndüm özüme de yine ben oldum

Yakıp serde kine dönmüş ahtımı
Ak eyleyip karalardan bahtımı
Terk eyleyip sarayımda tahtımı
Hakkın sadık canlarına han oldum

Kerbela çölünde cefa çekerek
Günay’ım Banaz’da dara çıkarak
Kırkların Ceminde niyaz ederek
Sevgi olup kırk kişiye pay oldum

Günay Aktürk