Ona Bu Sabah Söylemeliydim!

Ona bu sabah söylemeliydim! O ateş yuvası gözlerinin yakıtı insanı diri tutuyor demeliydim. Bu da bir yürüyüş biçimidir efendim! Üstelik edepsizlikte üstüne yoktur edebi sözlerin! İltifat bir yalan kumbarası olsa da, bizimki şair hakikatidir.

Aldatılmıştır vakti zamanında bu mevzubahis memeli türümüz. Yani değeri düşmüştür o iki dipsiz cennet kuyusunun, kusurlu bir et karşılığında. Yeterince bakıldığından mıdır nedir, şaşı bile görünür pırlanta gözler.

Et dedik, göz dedik, güzellik dedik. İnsan pazarında dengi çoktur bunların efendim. Daha iyisi her zaman bulunur. Daha dolgunu, daha irisi ve daha dirisi her zaman vardır. Pazar, etin ve suretin pazarı olduktan sonra, göz kantarı uykuda bile çalışır. Sen nefis dersin, ben insan içgüdüsü. Fakat insan insanı böyle mi seçer?

Bel altı demişti bu sabah, işiniz gücünüz bunu konuşmak. Canım, deseydim ona, vücudu neden bel altı bel üstü diye ikiye ayırıyorsun ki! Dün gece dört bölümlük bir dizi izlemiştim. Diyordu ki: “İnternete baktım, bir insanı öldürmenin detaylarını anlatan tek bir makale bile yokken internetin yarısı seks.” Bu sebepten aslında. Dünyanın dörtte üçü su, insanın üçte biri arzu.

Gözlerin bu yüzden güzel. Kalp dediğin bir “göz kırpmasında” bu yüzden çarpar. Peki, öyle olsun. Aşağı mahallenin yasaklı takımıyla bırakalım da tanrılar ve şeyhler uğraşsın. Ak sakallı ilahi leylekler nasıl yaparlar bu işi bilmem ama bizler bildiğimiz şekillerde yuvarlanıp gidiyoruz işte. Her şeye rağmen.

Günay Aktürk