Cepte Mangır Yok
Dünya dolanıyor kafamın içinde. Kafamın içinde aygırlar çiftleşiyor. Yine bir gelincik tarlasındayım. Pateteslerimi çalıyor mendeburlar! Küflü ve çillenmiş pateteslerimi… Tala talan edileli çok oldu. Sarı öküz de gitti elden. Kala kala fasulye sapları kaldı elde…
Tohuma yine zam geldi diyorlar! Köpek tohumuna! Köpeklik pahadan düştü öyleyse, şimdi kıymet it tohumluğunda!
Hiçbir tarla sıçanı kapana yakalanmıyor. Nedendir bilmem. Yoksa bu kapanları icat edenler artık lağım fareleri mi?
Kasabanın nüfüsu artsa da, beylerimiz köylüğe özenmekte. Köy muhtarı olmak vilayet valiliğinden kolay ne de olsa.
Cepte mangır yok. Şekeri suya bandırmak bizimkisi. Üstelik kuraklık da kapıda. Artık şeker kamışı bile büyük bir lüks. Bütün bunlar hep senin yüzünden. Bir türlü “Hayır” demeyi öğrenemedin. Yakında ses tellerinden bahçeye çit çekerler… Susmak erdemdir derler batıda, bizde kepazelik…
Günay Aktürk